نور خدا

                

پس جوینده به فضای میان دو ابرو خیره شد...همه چیز تاریک بود آنگاه نوری فرا رسیدنور بیشتر و بیشتر شد آنگاه دریافت که نور از درون خودش می آید در دوایری متحد المرکز گسترده و گسترده تر می شد تا شعاعش به دورترین سرحدات کائنات می رسید.

تصویر استاد سخن آغاز کرد

من نورم.نوری که ار تو تابیدن گرفت نوری که جهان را انباشته.همه چیزها همه وجودها و همه کیهان ها از من می رویند.

درون کالبد هستی من نه زمانی است نه مکانی.من جاودانه ام خرگز زمانی نبوده که من نباشم بهمچنین در کل مکانها هرگز چیزی نبوده که من آن نباشم...واکنون نیز پاره ای از آنمکیهانهای بی کران کالبد من٬ عنصر هستی خون من٬ جهانها استخوانهای من و خورشیدها قلبهای من است.آن هنگام که همچون طفلی از رحم مادر هستی من سر بر آوردی آمدی تا عشق را به تجلی رسانی.زیرا عشق هستی و حیات من است.بی عشق نه تو و نه من میتوانیم خستی داشته باشیم.بی عشق مطلقآ هیچ چیز نمی بود میتوانی تصور کنی خلإ مطلق را که سراسر فضایی خالی از حیات باشد؟

مرد با ریسمان عشق من است که به زن پیوند محبت یافته٬ همانگونه که فرزند به مادرش و این چرخه در اوج کمال است چون همه چیز را عشق به هم بسته.عشق همه چیز است و جز آن هیچ نیست.من عشقم و عشق خویشتن من است.عشق حیات است و حیات٬ عشق.به من عشق بورز و زندگی کن لکن اگر نفرت پیشه کنی٬ مرگ بر تو باد چون مرگی استوارتر از مرگ با نفرت نیست.

تو باید مرا آرزو کنی و بیش از هر چیز دیگری به من عشق بورزی.مرا بیشتر از روح خود دوست بدار.

عشق تنها چیزی است که من می توانم به تو عطا کنم و تمام آنچه برای عرضه کردن دارم٬ عشق است.از درون کالبد من حیات سرچشمه می گیرد چون من عاشق حیاتم.به من عشق ورزیدن یعنی آزاد بودن.زیرا آنکس که به من عشق بورزد تمامی حکمتی که از آن من است به او ارزانی خواهد شد.

من آنم که تو به عنوان پروردگار می شناسی.من نورروحم.موسیقی مراتب هستی ام.من آنم که هستم.نور جهانها! من خدایم عشق زنده و جاودان.